Przejdź do głównej zawartości

polski




 Temat: Makbet – człowiek, który zabija sen.

1.   Makbet przed popełnieniem  zbrodni: DOBRY, ODDANY KRÓLOWI RYCERZ:

- Makbet jest w stanie poświęcić swoje życie dla króla,  zabija zdrajcę króla.
- Na polu walki przypomina lwa i orła – walczy zaciekle, jest odważny, swoją postawą wzbudza   lęk u przeciwników.
- Swoją postawą przyczynia się do zwycięstwa w wojnie szkocko-norweskiej.
- Makbet daje wyraz swojej skromności, służba u króla  jest wystarczającym zaszczytem dla niego nie widzi w sobie bohatera,  nie oczekuje nagród.

2. Przełomowym momentem  w jego życiu jest wiadomość, że zostanie  odznaczony za zabicie zdrajcy, zaczyna dostrzegać pokusy – marzy o władzy. Wie, że by zdobyć władzę musi zabić Dukana.  Rodzące się w Makbecie pragnienia przedstawione są symbolicznie przez wiedźmy.           

3. Rozmowa Makbeta z żoną.

Makbet  waha się, rozważa czy powinien zabić króla.  Toczy się w nim wewnętrzna walka.   

Argumenty za zabiciem
Argumenty przeciw
Ambicja

Strach przed odpowiedzialnością, przed karą wymierzoną przez ludzi i Boga;
Ochrona Dukana jako króla, krewnego i gościa;
Cnoty króla, który nie zasługuje na morderstwo. Strach przed utratą szacunku u poddanych.

Wnioski: Makbet zdaje sobie sprawę, że zabicie króla jest niemoralne. Sumienie podpowiada mu, żeby nie zabijał króla.

Lady Makbet przekonuje męża do zabicia króla:
- zarzuca mu tchórzostwo i kłamstwo,
- wątpi w szczerość jego uczuć,
- mówi, że marzenia o zdobyciu władzy są dowodem męstwa
- zabicie króla według niej zaświadczy o odwadze Makbeta,
- Lady Makbet obmyśla sprytny plan pozbycia się króla (upojenie strażników, zabicie króla ich bronią, zrzucenie  winy  na strażników, umazanie ich krwią króla, udawany lament małżonków)
- Lady Makbet stawia siebie za wzór – gdyby wymagało to poświęcenia własnego dziecka, to by się nie wahała i zabiła je, rzucając o posadzkę podłogi.

Wniosek: Makbet nie potrafi oprzeć się woli żony i jest przez nią nieustannie manipulowany. Jest słaby psychicznie, nie potrafi bronić swoich racji. Wie, że to co ma zrobić, jest złe.

4. Makbet po zabiciu króla.

Makbet słyszy głos, który mówi: „Nie zaśniesz już więcej”. Makbet zaczyna odczuwać  wyrzuty sumienia. Wie, że  do końca życia będzie odczuwał ciężar zbrodni.

5. Makbet jako król.

Makbet jest okrutnym władcą, morduje wszystkich po kolei  - zabija najpierw Banka, próbuje zabić Makdufa, ale ten jest w Anglii. Śmierć spotyka jego rodzinę. Makbet, będąc niepewnym swojej przyszłości, udaje się do czarownic po wskazówki.  Czarownice przepowiedziały, że  las podejdzie pod zamek i Makbet zginie z rąk człowieka nienarodzonego z łona matki. Makbet uznał te słowa za bezzasadne, nie przejął się nimi, lecz przepowiednia się spełniła. Synowie Dunkana zebrali armię, która przybyła obalić krwawego tyrana.   Żołnierze, żeby być niewidocznymi dla wroga, okryli się liśćmi drzew. Makbet walczył z Makdufem i zginął z jego ręki. I tak zakończyło się jedno z najczarniejszych wydarzeń w historii Szkocji

6. Makbet, który ocenia swoje życie przed śmiercią.

Makbet dowiaduje się o tym, że zamek jest otoczony przez żołnierzy. Jest przekonany o tym, że zwycięży. Traktuje wrogów z pogardą nie chce z nimi walczyć. Dowiaduje się o śmierci żony. Przyjął to z obojętnością, stracił ludzkie odruchy. Ma świadomość tego, że poniósł porażkę. Życie jest jak  rola,  którą  aktor musi odegrać,  jest jak świeczka którą można zgasić.  Kiedy Makbet dowiaduje się  że las (schowani  za gałęźmi żołnierze)  podchodzi pod zamek, wie że zginie więc postanawia walczyć by zachować godność.

Co postać Makbeta mówi o człowieku?

Człowiek  jest w stanie wyrzec się norm moralnych, świadomie postępować źle, gdy pragnie zdobyć władzę lub coś innego, co ma mu przynieść szczęście.

Na czym polega tragizm
Makbeta
Edypa
Dla osiągnięcia  celu był gotów zbić króla i wielu ludzi. Zanim popełnił te zbrodnie był między młotem a kowadłem, był rozdarty między  chęcią zdobycia władzy a sumieniem. Nie umiał zapanować nad swoją żądzą. Stracił ludzkie odruchy, stał się zimnym, pozbawionym  uczuć człowiekiem. Po zabiciu króla odciął  się od społeczeństwa.





Edyp nie wiedział że zabił swojego ojca był przekonany, że zabił zwykłego staruszka. Potem nieświadomie ożenił się ze swoją matką. Te wszystkie złe rzeczy, które spotkały Edypa to okrutne zrządzenie losu. Nie udało mu się uniknąć przeznaczenia.  












     

   









     


   

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

polski

Lekcja 9. Epos antyczny – fragmenty Iliady i Odysei . Poematy Iliada i Odyseja zostały spisane w IX bądź VIII w.p.n.e. Ta niedokładna data to punkt graniczny w dziejach kultury europejskiej – symboliczny dzień „narodzin” literatury – początek rozwoju rodzajów i gatunków literackich. Przekazane przez Homera historie prawdopodobnie istniały już wcześniej w formie ustnej. Pieśni o bogach i bohaterach spod Troi wykonywali wędrowni śpiewacy – aojdowie. Ostatni z nich – Homer – to zarazem pierwszy znany z imienia twórca, któremu przypisuje się autorstwo obu eposów. Ten pogląd podziela jednak tylko część badaczy, do dziś wśród naukowców widoczne są różne stanowiska dotyczące tej kwestii. Brakuje dokumentów przedstawiających życie Homera, a nawet takich, które dowodziłby jego realnemu istnieniu. W starożytnej Grecji istniały jedynie legendy dotyczące artysty. Według nich Homer był ślepcem, któremu bogowie odebrali wzrok, w zamian za dar tworzenia poezji. Niepewne było jego pochodzenie. Na

polski

Temat :co może mały człowiek? Kohelet o ludzkim życiu. Kohelet – mędrzec – rozmyśla o ludzkim życiu i o prawie, któremu wszystko podlega – o PRZEMIJANIU. Dostrzega, że wszystko jest w ruchu, że wszystko w naturze się zmienia, choć z perspektywy człowieka wydaje się  niezmienne (słońce zachodzi, ale też wschodzi, rzeki płyną do morza, a ono się nie napełnia). Na tle z pozoru trwającego wiecznie świata, życie ludzkie wydaje się MARNOŚCIĄ: - jest zbyt krótkie, - nie zawsze jest skuteczny trud podejmowany   przez człowieka, - człowiek nie jest w stanie wszystkiego zrozumieć, - człowiek nie potrafi wszystkiego dostrzec - człowiek nie jest oryginalny, powiela różne schematy, - nic po człowieku nie pozostanie - poszukiwanie prawdy przysparza   nam duchowych problemów.   Z Księgi Koheleta pochodzi motyw vanitas = motyw wanitatywny, skupiony wokół rozważań na temat znikomości ludzkiego życia. Z Księgi Koheleta wywodzi się jedna z najsłynniejszych sentencji biblijnych: Marność nad mar

polski

Temat: O wieloznaczności Prometeusza. Mity greckie z biegiem czasu uległy desakralizacji – straciły swój specjalny, „boski” charakter, co wiąże się z odejściem Europejczyków od religii politeistycznych. Do dziś nie przestały być jednak jednym ze źródeł inspiracji dla twórców różnych dziedzin sztuki. Literatura europejska wciąż chętnie odwołuje się do motywów mitologicznych. Ich obecność w utworach często służy ocenie współczesnego świata i jest jednocześnie wyrazem tęsknoty za antycznymi wartościami. Proszę przeczytać mit Prometeusz Jana Parandowskiego. Prometeusz Inne podania głosiły, że człowiek jest tworem jednego z tytanów - Prometeusza, który ulepił go z gliny pomieszanej ze łzami. Duszę zaś dał mu z ognia niebieskiego, którego parę iskier ukradł z rydwanu słońca. Niedaleko miasta Panopeus pokazywano chatę z cegieł, gdzie Prometeusz ongi dokonywał swej pracy. Dokoła leżały odłamki gliniastej ziemi, a szedł z nich zapach jakby ciała ludzkiego. Były to bowiem res