Temat: Wizerunek śmierci w
literaturze późnego średniowiecza.
1. Co działo się w Europie w 1347 i 1348 roku?
W
Europie szalała epidemia dżumy. Dotarła z Krymu wraz z żeglarzami. Zaraza
zabiła 1/3 ludności Europy.
2. Jaka atmosfera panowała w miastach europejskich?
Ludzie pojmowali epidemię jako gniew Boży. Oddawali mu hołd,
chodzili na procesje, modlili się do niego o litość. Biczowali się w akcie pokuty, uważali, że to Żydzi są odpowiedzialni. Dochodziło do samosądów,
panowała atmosfera nieufności, histerii.
3. Rozmowa
Mistrza Polikarpa ze Śmiercią.
Pewnego dnia do Polikarpa
przyszła śmierć. Była radosna, wyglądała jak kobieta której ciało się rozkłada,
pozwiedzała mu, że przychodzi po wszystkich bez wyjątku np. po papieża,
szlachtę, ludzie tańczą z nią. Śmierć
przyjdzie po karczmarzy, proboszczów, morderców, złe kobiety. Potraktuje
tych ludzi w następujący sposób: karczmarzom
wleje smoły do gardła a grzeszników potraktuje kosą.
Śmierć przedstawiona w
sposób alegoryczny- ma postać rozkładającego się ciała
|
||||
Wizerunek:
|
realistyczny
|
symboliczny
|
groteskowy
|
satyryczny
|
Opis:
|
Gnijące okropne ciało
wydziela nieprzyjemny zapach
|
Śmierć tańczy z
reprezentantami różnych stanów – motyw tańca śmierci
|
Śmierć ma specyficzne poczucie humoru, śmiesznie się zachowuje a ma przerażający wygląd
|
Śmierć mówi o tym, że
szczególnie będą cierpieć grzesznicy
|
Funkcja:
|
Wzbudzenie strachu
zwrócenie uwagi na sprawy duchowe
|
Uświadomienie, że wszyscy
są równi wobec śmierci
|
Oswojenie człowieka ze
śmiercią
|
nawrócenie
|
Komentarze
Prześlij komentarz