Przejdź do głównej zawartości

polski

Temat: Krytyka Sarmatyzmu w satyrze Pijaństwo  Ignacy Krasickiego.

Sytuacja  opisana w utworze.

To spotkanie dwóch szlachciców. W trakcie spotkania  jeden z bohaterów opowiada o uczcie,   która odbyła się w jego  domu, a drugi z nich  próbuje przemówić do rozsądku.

W jaki sposób jeden z rozmówców tłumaczy nadużywanie alkoholu?

Bohater tłumaczy nadużywanie alkoholu imieninami żony, przypadkowym spotkaniem sąsiadów, zdrowotnymi właściwościami alkoholu i gościnnością.

Czy Sarmata ma świadomość, że jego postępowanie jest złe?
Z jednej strony tak a z drugiej nie , bo mówi o tym, że alkohol szkodzi , doprowadza do konfliktów a następnie i Idze się napić.
W jaki sposób drugi z rozmówców próbuje wpłynąć na zmianę postawy sarmaty?
Próbuje na niego wpłynąć  , mówiąc o tym , że  nad używanie  alkoholu prowadzi do zła, do konfliktów i do rozpadu przyjaźni, i utraty zdrowia.
Na czym polega komizm utworu?
Polega na tym,  że Sarmata mimo  ,że skończył biesiadowanie  nadal myśli  o picu alkoholu.  
Jakie wady sarmaty zostały ośmieszone?
Ośmieszono pijaństwo, patriotyzm tylko który ogranicza się do słów, skłonność do bójek i nieumiejętność w przestania picia.

Zestawie cech sarmatyzmu które poddaje krytyce Krasicki w obu satyrach z ideami oświecenia z którymi  wchodzą w konflikt.
Sarmatyzm
Oświecenie
Egoizm

Konserwatyzm
Tradycja
Ograniczenie do słów.
Uleganie nałogom
Działania służące całemu społeczeństw 
Postępowość
Nauka
Potrzeba czynu
Praca nad sobą
     

    

        

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

polski

Lekcja 9. Epos antyczny – fragmenty Iliady i Odysei . Poematy Iliada i Odyseja zostały spisane w IX bądź VIII w.p.n.e. Ta niedokładna data to punkt graniczny w dziejach kultury europejskiej – symboliczny dzień „narodzin” literatury – początek rozwoju rodzajów i gatunków literackich. Przekazane przez Homera historie prawdopodobnie istniały już wcześniej w formie ustnej. Pieśni o bogach i bohaterach spod Troi wykonywali wędrowni śpiewacy – aojdowie. Ostatni z nich – Homer – to zarazem pierwszy znany z imienia twórca, któremu przypisuje się autorstwo obu eposów. Ten pogląd podziela jednak tylko część badaczy, do dziś wśród naukowców widoczne są różne stanowiska dotyczące tej kwestii. Brakuje dokumentów przedstawiających życie Homera, a nawet takich, które dowodziłby jego realnemu istnieniu. W starożytnej Grecji istniały jedynie legendy dotyczące artysty. Według nich Homer był ślepcem, któremu bogowie odebrali wzrok, w zamian za dar tworzenia poezji. Niepewne było jego pochodzenie. Na

polski

Temat :co może mały człowiek? Kohelet o ludzkim życiu. Kohelet – mędrzec – rozmyśla o ludzkim życiu i o prawie, któremu wszystko podlega – o PRZEMIJANIU. Dostrzega, że wszystko jest w ruchu, że wszystko w naturze się zmienia, choć z perspektywy człowieka wydaje się  niezmienne (słońce zachodzi, ale też wschodzi, rzeki płyną do morza, a ono się nie napełnia). Na tle z pozoru trwającego wiecznie świata, życie ludzkie wydaje się MARNOŚCIĄ: - jest zbyt krótkie, - nie zawsze jest skuteczny trud podejmowany   przez człowieka, - człowiek nie jest w stanie wszystkiego zrozumieć, - człowiek nie potrafi wszystkiego dostrzec - człowiek nie jest oryginalny, powiela różne schematy, - nic po człowieku nie pozostanie - poszukiwanie prawdy przysparza   nam duchowych problemów.   Z Księgi Koheleta pochodzi motyw vanitas = motyw wanitatywny, skupiony wokół rozważań na temat znikomości ludzkiego życia. Z Księgi Koheleta wywodzi się jedna z najsłynniejszych sentencji biblijnych: Marność nad mar

polski

Temat: O wieloznaczności Prometeusza. Mity greckie z biegiem czasu uległy desakralizacji – straciły swój specjalny, „boski” charakter, co wiąże się z odejściem Europejczyków od religii politeistycznych. Do dziś nie przestały być jednak jednym ze źródeł inspiracji dla twórców różnych dziedzin sztuki. Literatura europejska wciąż chętnie odwołuje się do motywów mitologicznych. Ich obecność w utworach często służy ocenie współczesnego świata i jest jednocześnie wyrazem tęsknoty za antycznymi wartościami. Proszę przeczytać mit Prometeusz Jana Parandowskiego. Prometeusz Inne podania głosiły, że człowiek jest tworem jednego z tytanów - Prometeusza, który ulepił go z gliny pomieszanej ze łzami. Duszę zaś dał mu z ognia niebieskiego, którego parę iskier ukradł z rydwanu słońca. Niedaleko miasta Panopeus pokazywano chatę z cegieł, gdzie Prometeusz ongi dokonywał swej pracy. Dokoła leżały odłamki gliniastej ziemi, a szedł z nich zapach jakby ciała ludzkiego. Były to bowiem res