polski

Temat: Analiza fragmentów Nad Niemnem Elizy Orzeszkowej.
Nad Niemnem – powieść pozytywistyczna Elizy Orzeszkowej. Ukazuje panoramę polskiego społeczeństwa XIX wieku nawiązując jednocześnie do powstania styczniowego. Powieść publikowano po raz pierwszy w odcinkach na łamach "Tygodnika Ilustrowanego" od stycznia do grudnia 1887. W postaci książkowej Nad Niemnem ukazało się w 1888 roku.
Autorka planowała ograniczyć fabułę utworu tylko do małżeństwa pomiędzy panną z wyższych sfer a mężczyzną pochodzącym ze szlachty zagrodowej. Z czasem jednak tło obyczajowe zaczęło być coraz bogatsze, autorka zrezygnowała więc z pierwotnego tytułu powieści: Mezalians. W 1886 roku odbywała się intensywna praca nad tekstem, przeważnie na dworze w Miniewiczach, niedaleko wsi Bohatyrowicze. Wesele Elżuni z III tomu powieści jest inspirowane rzeczywistym weselem, na którym jednym z gości była Orzeszkowa.

• Bohatyrowiczowie (m.in. Anzelm, Janek, Fabian) – w niektórych wypowiadanych przez nich kwestiach uwidacznia się staropolski język (przede wszystkim u mężczyzn). Ich styl jest niemalże zawsze uroczysty, a rzadko rubaszny; występują liczne przysłowia, porzekadła, rymowanki i aforyzmy. Bohatyrowiczowie kultywują także ludowe pieśni, co kontrastuje z zachowaniem Korczyńskich we dworze, gdzie się nie śpiewa. Innym dobrem kultury czczonym przez Bohatyrowiczów jest trwanie dziedzictwa obyczajowego – pewnego ładu społecznego, unormowanego przez określone zachowania, gesty czy stosunki sąsiedzkie. Unikają jednak formalizmu i skostnienia obyczajów. Ich religijność polega na przestrzeganiu przykazań, a nie na praktykach dewocyjnych. Orzeszkowa nie położyła jednak nacisku na polski katolicyzm obrzędowy, a w życiu wsi brak jest obecności księdza.
• Benedykt Korczyński – cechuje go zgorzknienie (spowodowane przez przeciwności losu, wybory między złem a złem, walkę o ojcowiznę z zaborcą etc.) i w efekcie – samotność. Odgrodził się od Bohatyrowiczów, ponieważ to oni pierwsi wytoczyli mu kiedyś proces i tak się zaczęła ich wzajemna niechęć. Z kolei we dworze może liczyć tylko na Martę.
• Witold Korczyński – postać jednoznacznie pozytywna; symbolizuje tych młodych ludzi, którzy wyciągają wnioski z przeszłości i wierzą w odrodzenie narodu poprzez lud. Witold jest podobny do swojego stryja. Równocześnie jednak jest to postać bezbarwna i konwencjonalna. We wszystkich konfliktach z ojcem ma zawsze rację.
• Pozostałe postacie: Teofil Różyc, Andrzejowa Korczyńska, Zygmunt Korczyński, Marta Korczyńska, Emilia Korczyńska, Bolesław Kirło, Maria Kirłowa, Justyna Orzelska, Jadwiga Domuntówna.