Zapraszamy
i nowy dywan z samochodu Mimo, że posługa siostry należała do zwykłych, nie rzucających się w oczy prac, wiele osób boleśnie przeżyło jej śmierć.– Jej zwyczajne życie zostało nadzwyczajnie przeżyte – zauważył podczas uroczystości pogrzebowych ks. kan. dr Bogdan Czupryn, referent ds. życia konsekrowanego w diecezji płockiej.
Życie tej zakonnicy było „pokorne, proste i szlachetne”, dlatego będzie jej w pejzażu płockiego seminarium bardzo brakowało.
powiedział z kolei biskup Mirosław Milewski, biskup pomocniczy diecezji płockiej, przewodnicząc uroczystościom. Jego zdaniem “Siostra Bartłomieja była nieformalnym wychowawcą seminaryjnym: kleryków i współsióstr”. Przypomniał, że za swoją wieloletnią, pokorną posługę, została nawet odznaczona w 2012 r. Krzyżem Pro Ecclesia et Pontifice – jednym z najważniejszych odznaczeń papieskich. “Niedowierzała, że została tak bardzo wyróżniona, ale jednocześnie widać było jej duchową radość” – zauważył bp Milewski.
Zmarła siostra była „napełniona duchem Bożej miłości, którą potrafiła obdarowywać innych”. Żyła z poważną wadą serca, ale mimo tego była pełna radości, a na jej twarzy często gościł uśmiech
– mówił o Zmarłej w homilii ks. prał. dr Marek Jarosz, rektor płockiego seminarium. To w tym miejscu s. Bartomieja przepracowała aż 64 lata.
Podczas pogrzebu zamiast kwiatów można było przeznaczyć ofiarę na Caritas Diecezji Płockiej. Ciało s. Orzoł zostało pochowane w grobowcu sióstr pasjonistek na cmentarzu katolickim w Płocku.
Siostra Bartłomieja Genowefa Orzoł CSP urodziła się 15 czerwca 1931 roku w miejscowości Oborczyska (parafia Baranowo, obecnie diecezja łomżyńska). Powołanie do stanu zakonnego obudził w niej obrazek św. Teresy z Lisieux, który znalazła na strychu domu. Zaczęła modlić się do tej świętej. Do Zgromadzenia Sióstr Męki Pana Naszego Jezusa Chrystusa (pasjonistek) wstąpiła 7 stycznia 1954 roku, pierwszą profesję zakonną złożyła 12 sierpnia 1956 roku, a profesję wieczystą – 12 sierpnia 1961 roku.
Od 1956 roku posługiwała w Wyższym Seminarium Duchownym w Płocku. Nawet po przejściu na emeryturę, dopóki siły jej pozwalały, pomagała w seminaryjnej kuchni. Była związana z seminarium przez 64 lata. W czasie długoletniej pracy na terenie diecezji płockiej m.in. prowadziła dom ks. biskupa Jana Wosińskiego.
W roku 2012, za pełną gorliwości pracę dla Kościoła od papieża Benedykta XVI na wniosek biskupa płockiego Piotra Libery, otrzymała Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice („Dla Kościoła i Papieża”). Zmarła 15 maja 2020 roku w Płocku, w wieku 89 lat, w tym 66 lat przeżyła w zakonie.
ad, KAI/Stacja7
Komentarze
Prześlij komentarz