Przejdź do głównej zawartości

praca

Prezydent przyjął dymisję Beaty Szydło. Mateusz Morawiecki został desygnowany na stanowisko premiera. usuwanie gipsu i szlifowanie piecyk  
Bp Wiesław Śmigiel przewodniczy Nieszporom w toruńskiej katedrze /fot. Anna Głos
Nieszporami ku czci Niepokalanego poczęcia NMP rozpoczęło się w piątkowy wieczór (8 grudnia) kanoniczne objęcie diecezji toruńskiej przez bpa Wiesława Śmigla. W modlitwie uczestniczyli kapłani, osoby konsekrowane i wierni świeccy.

Podczas wieczornej modlitwy katedra toruńska wypełniła się wiernymi, którzy przybyli, by uczestniczyć w tej historycznej chwili. Po uroczystej procesji wejścia rozpoczęły się Nieszpory, w których uczestniczyli: emerytowany biskup toruński Andrzej Suski oraz biskup pomocniczy Józef Szamocki, kanonicy kapituły katedralnej, kapłani, osoby konsekrowane i wierni świeccy. Obecni byli przedstawiciele władz miasta Torunia na czele z prezydentem Michałem Zaleskim.

W homilii bp Wiesław podkreślił, że Maryja jest najlepszą Przewodniczką na drodze zbawienia, ponieważ jest pokorną, skierowaną ku Bogu kobietą. – Maryja nie pragnie niczego dla siebie, ale jedynie chwały Bożej i zbawienia ludzi – mówił bp Śmigiel. Zaznaczył, że w dniu dzisiejszym Niepokalana towarzyszy nam w akcie przejęcia pasterskiej posługi w diecezji. – Dla mnie i dla wszystkich, którym leży na sercu duchowy wzrost diecezji toruńskiej, Maryja jest wzorem zaufania Bogu i pokory – dodał.

Bp Wiesław Śmigiel wskazał, że zgodnie z tradycją Kościoła biskup może powiedzieć o diecezji, że to jest moja diecezja, mój Kościół, ale z tą świadomością, że jest on tylko wątłym narzędziem. – Stwierdzenie „mój” nie ma nic z logiki władzy i posiadania, ale jest to tylko i wyłącznie porządek miłości i odpowiedzialności – mówił ksiądz biskup.

Dziękując za dar diecezji toruńskiej i jej pierwszego pasterza bpa Andrzeja Suskiego oraz wszystkich angażujących się w duchowy rozwój diecezji bp Śmigiel zwrócił się do zgromadzonych z prośbą o modlitwę. – Proszę o wsparcie modlitewne, współpracę i wspólne kroczenie do świętości. Innych celów nie mamy, tylko świętość – mówił.

Na koniec homilii bp Wiesław zawierzył siebie i diecezję toruńską Maryi Niepokalanie Poczętej, która jako Matka Nieustającej Pomocy jest szczególną Patronką diecezji. – Maryjo ucz nas pokory i służby, wyznaczaj drogę, prowadź, nieustannie pomagaj – zakończył bp Śmigiel.

Przed błogosławieństwem nastąpiło podpisanie dokumentów potwierdzających objęcie diecezji toruńskiej przez bpa Wiesława Śmigla. Dokumenty zostały podpisane przez bpa Śmigla, Kolegium Konsultorów i kanclerza Kurii Diecezji Toruńskiej.

Z chwilą podpisania dokumentów diecezja toruńska ma nowego pasterza, którym jest bp Wiesław Śmigiel. W imieniu kapłanów, osób konsekrowanych i wiernych świeckich życzenia nowemu biskupowi toruńskiemu złożył biskup pomocniczy Józef Szamocki. Wierni przywitali nowego pasterza gromkimi brawami.

Po Nieszporach w Centrum Dialogu Społecznego odbył się briefing prasowy nowego biskupa toruńskiego. Ksiądz biskup podkreślił, że liczy na owocną współpracę z dziennikarzami, ponieważ media są jednym ze współczesnych narzędzi ewangelizacji.

Następnie w kurii diecezjalnej odbyło się spotkanie z kapłanami.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

polski

Lekcja 9. Epos antyczny – fragmenty Iliady i Odysei . Poematy Iliada i Odyseja zostały spisane w IX bądź VIII w.p.n.e. Ta niedokładna data to punkt graniczny w dziejach kultury europejskiej – symboliczny dzień „narodzin” literatury – początek rozwoju rodzajów i gatunków literackich. Przekazane przez Homera historie prawdopodobnie istniały już wcześniej w formie ustnej. Pieśni o bogach i bohaterach spod Troi wykonywali wędrowni śpiewacy – aojdowie. Ostatni z nich – Homer – to zarazem pierwszy znany z imienia twórca, któremu przypisuje się autorstwo obu eposów. Ten pogląd podziela jednak tylko część badaczy, do dziś wśród naukowców widoczne są różne stanowiska dotyczące tej kwestii. Brakuje dokumentów przedstawiających życie Homera, a nawet takich, które dowodziłby jego realnemu istnieniu. W starożytnej Grecji istniały jedynie legendy dotyczące artysty. Według nich Homer był ślepcem, któremu bogowie odebrali wzrok, w zamian za dar tworzenia poezji. Niepewne było jego pochodzenie. Na

polski

Temat :co może mały człowiek? Kohelet o ludzkim życiu. Kohelet – mędrzec – rozmyśla o ludzkim życiu i o prawie, któremu wszystko podlega – o PRZEMIJANIU. Dostrzega, że wszystko jest w ruchu, że wszystko w naturze się zmienia, choć z perspektywy człowieka wydaje się  niezmienne (słońce zachodzi, ale też wschodzi, rzeki płyną do morza, a ono się nie napełnia). Na tle z pozoru trwającego wiecznie świata, życie ludzkie wydaje się MARNOŚCIĄ: - jest zbyt krótkie, - nie zawsze jest skuteczny trud podejmowany   przez człowieka, - człowiek nie jest w stanie wszystkiego zrozumieć, - człowiek nie potrafi wszystkiego dostrzec - człowiek nie jest oryginalny, powiela różne schematy, - nic po człowieku nie pozostanie - poszukiwanie prawdy przysparza   nam duchowych problemów.   Z Księgi Koheleta pochodzi motyw vanitas = motyw wanitatywny, skupiony wokół rozważań na temat znikomości ludzkiego życia. Z Księgi Koheleta wywodzi się jedna z najsłynniejszych sentencji biblijnych: Marność nad mar

polski

Temat: O wieloznaczności Prometeusza. Mity greckie z biegiem czasu uległy desakralizacji – straciły swój specjalny, „boski” charakter, co wiąże się z odejściem Europejczyków od religii politeistycznych. Do dziś nie przestały być jednak jednym ze źródeł inspiracji dla twórców różnych dziedzin sztuki. Literatura europejska wciąż chętnie odwołuje się do motywów mitologicznych. Ich obecność w utworach często służy ocenie współczesnego świata i jest jednocześnie wyrazem tęsknoty za antycznymi wartościami. Proszę przeczytać mit Prometeusz Jana Parandowskiego. Prometeusz Inne podania głosiły, że człowiek jest tworem jednego z tytanów - Prometeusza, który ulepił go z gliny pomieszanej ze łzami. Duszę zaś dał mu z ognia niebieskiego, którego parę iskier ukradł z rydwanu słońca. Niedaleko miasta Panopeus pokazywano chatę z cegieł, gdzie Prometeusz ongi dokonywał swej pracy. Dokoła leżały odłamki gliniastej ziemi, a szedł z nich zapach jakby ciała ludzkiego. Były to bowiem res