polski

Temat: Jak Wacław Potocki przedstawił Sarmatów w utworze Zbytki polskie?

Wacław Potocki, Zbytki polskie

O czymże Polska myśli i we dnie, i w nocy?
 Żeby sześć zaprzęgano koni do karocy;
 Żeby srebrem pachołków od głowy do stopy,
 Sługi odziać koralem, burkatelą stropy;
 Żeby na paniej perły albo dyjamenty,
 A po służbach złociste świeciły się sprzęty;
 Żeby pyszne aksamit puszyły sobole;
 Żeby im grały trąby, skrzypce i wijole;
 Żeby po stołach w cukrze piramidy stały
 I winem z suchych groznów wspienione kryształy.
 Już ci niewiasty złotem trzewiki, niestoty,
 Mężowie nim wszeteczne wyszywają boty,
 Już perły, już kanaki noszą przy kontuszach;
 Poczekawszy, będą je nosili na uszach.
 Żeby w drodze karety, w domu drzwi barwiani
 Strzegli z zapalonymi lontami dragani —
 O tym szlachta, panowie, o tym myślą księża,
 Choć się co rok w granicach swych ojczyzna zwęża,
 Choć na borg umierają żołnierze niepłatni,
 Choć na oczy widzą jej peryjod ostatni,
 Że te wszytkie ich pompy, wszytkie ich splendece
 Pogasną jako w wodzie utopione świece.

Podmiotem lirycznym jest szlachcic, któremu zależy na dobru Polski. Mówi do szlachty sarmackiej w celu otworzenia jej oczu na to co robi i na to co dzieje się w Polsce.

Co robi szlachta?	Co powinna robić szlachta?
Wydaje pienądze na drogie stroje, na drogie wina z zagranicy, na drogi cukier, na drogie ubrania dla służby. Otacza się żołnierzami, muzykami. Szlachta lubi być podziwana, lubi przepych.	Dbać o dobro kraju, płacić podatki na utrzymanie państwa i zawodowego wojska. Kraj jest najeżdżany przez wrogie państwa. Brak interwencji skończy się klęską.