polski

Temat: Krytyka sarmatyzmu w satyrach Ignacego Krasickiego.

Ignacy Krasicki – (1735-1801) – był biskupem warmińskim, zajmował się pisarstwem, był związany ze stronnictwem reformatorskim skupionym wokół Stanisława Augusta Poniatowskiego. W swoich utworach ( bajkach i satyrach) krytykował sarmacką szlachtę. Chciał wpłynąć na przemianę tej grupy, tak żeby włączyła się w budowę nowoczesnego społeczeństwa.

Satyra jest gatunkiem literackim łączącym w sobie lirykę i epikę. Głównym założeniem pisania tego typu utworów jest wyśmianie i piętnowanie zjawisk, osób lub zachowań. Opiera się na pokazywaniu rzeczywistości w krzywym zwierciadle.

Kto mówi?	Do kogo mówi?	Dlaczego według oskarżyciela  król jest zły?	Jaki powinien być król, aby być dobrym?	Jakie argumenty przytacza oskarżyciel?
Mówi Sarmata,   reprezentuje poglądy konserwatywne	Króla Stanisława Augusta Poniatowskiego	Król nie jest z królewskiego rodu a jest szlachcicem.	Król powinien być z królewskiego rodu.	Królewskie pochodzenie jest zaszczytem, szlacheckie  wzbudza zazdrość. Reprezentant królewskiego rodu jest mądrzejszy od innych ludzi.
		Jest za młody.	Powinien być w podeszłym wieku.	Oznaką mądrości jest siwizna, zmarszczki.
		Jest za dobry.	Powinien rządzić twardą ręką.	Bo władca jest  w tedy szanowany, gdy wszyscy są mu posłuszni.
		Jest Polakiem.	Powinien być obcokrajowcem.	Powołuje się na władców starożytnych państw.
		Zależy mu na rozwoju nauki i kultury.	Powinien bardziej dbać o stan wojska.	Mądrością się kraju nie obroni tak skutecznie jak wojskiem.

Na czym polega przewrotność satyry Do króla?

Przewrotność polega na tym, że zamiast wytknąć wady króla ośmieszono Sarmatę. Argumenty których używa są absurdalne, pozwalają scharakteryzować go jako zacofanego człowieka, a rzekome wady Króla są  w rzeczywistości  są jego zaletami.