polski

światy Leśmiana.

Bolesław Leśmian, właśc. Bolesław Lesman – polski poeta pochodzenia żydowskiego, tworzący w okresie dwudziestolecia międzywojennego.

(1877 - 1937 )

Leśmian Bolesław Dusiołek Szedł po świecie Bajdała, Co go wiosna zagrzała - Oprócz siebie - wiódł szkapę, oprócz szkapy - wołu, Tyleż tędy, co wszędy, szedł z nimi pospołu. Zachciało się Bajdale Przespać upał w upale, Wypatrzył zezem ściółkę ze mchu popod lasem, Czy dogodna dla karku - spróbował obcasem. Poległ cielska tobołem Między szkapą a wołem, Skrzywił gębę na bakier i jęzorem mlasnął, I ziewnął wniebogłosy, i splunął, i zasnął. Nie wiadomo dziś wcale, Co się sniło Bajdale? Lecz wiadomo, że szpecąc przystojność przestworza; Wylazł z rowu Dusiołek, jak półbabek z łoża. Pysk miał z żabia ślimaczy (Że też taki być raczy!) A zad tyli, co kwoka, kiedy znosi jajo. Milcz, gębo nieposłuszna, bo dziewki wyłają! Ogon miał ci z rzemyka, Podogonie zaśz łyka. Siadł Bajdale na piersi, jak ten kruk na snopie - Póty dusił i dusił, aż coś warkło w chłopie! Warkło, trzasło, spotniało~ Coć się stało Bajdało? Dmucha w wąsy ze zgrozy, jękiem złemu przeczy - Słuchajta, wszystkie wierzby, jak chłop przez sen beczy! Sterał we śnie Bajdała Pół duszy i pół ciała, Lecz po prawdzie niedługo ze zmorą marudził - Wyparskał ją nozdrzami,zmarszczył się i zbudził. Rzekł Bajdała do szkapy: Czemu zwieszasz swe chrapy? Trzebać było kopytem Dusiołka przetrącić, Zanim zdążył mój spokój w całym polu zmącić"! Rzekł Bajdała ~~ Czemuś skąpił mozołu? Trzebać było rogami Dusiołka postronić, Gdy chciał na mnie swej duszy paskudę wyłonić! Rzekł Bajdała do Boga: O rety - olaboga! Nie dość ci, żeś potworzył mnie, szkapę i wołka, Jeszcześ musiał takiego zmajstrować Dusiołka?

1. sens dosłowny.

poznajemy historię Bajdały który podróżuje z, szkapą i wołem , postanowił odpocząć w czasie snu na jego ramieniu usiadł dusiołek. Bajdała stoczył walkę o życie gdy dusiołek dusił go. Po obudzeniu miał pretensje do swoich towarzyszy, że zostawili go bez pomocy. Dostało się też Bogu za to, że stworzył te odrażające istoty.

2. sens metaforyczny

Człowiek jak ma problem to może liczyć tylko na siebie, nikt nie jest mu w stanie pomóc. Bajdała symbolizuje wszystkich ludzi którzy mają w swoim życiu trudności, a jego towarzysze symbolizują cały dobytek który osiągnął przez całe życie, i nie ma znikąd pomocy. Człowiek nie jest w stanie stawić czoła złu, i zastanawia się kto jest za nie odpowiedzialny.